Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju żeńskiego, widoczną, chociaż częściowo przesłanianą innymi detalami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie znacznie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej widzialna, w końcu w całości ukryta pod suknią lub też bluzką. Mimo to noszono ją nadal ze względu na asekurację przed chłodem i dla komfortu, bowiem zazwyczaj była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż sukienka wierzchnia, często sztywna oraz szorstka.
W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz większym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie zdobiono ją haftami i koronkami - sprawdź https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, inkrustowane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dostosowana była do długości sukni pasującej obowiązującej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien chemicznych, w pierwszej chwili nylonu, następnie sztucznego jedwabiu oraz tzw. szermezy.
0 komentarze:
Prześlij komentarz